زیتون یکی از شاخصترین درختان میوه در مناطق مدیترانهای است.
در تابستانهای مناطق مدیترانهای، درخت زیتون معمولا در معرض تابش زیاد آفتاب و دمای بالای محیط توام با کمبود بالای فشار بخار و محدودیت دسترسی به آب قرار میگیرد.
زیتون یکی از درختان چوبی همیشه سبز با درجه بالای تحمل به خشکی و مناسب مناطقی است که آب محدودی در دسترس است.
توانایی زیتون به سازگاری با محدودیت آب شامل تغییراتی در سطح برگ، توام با تغییرات بیوشیمیایی، سازگاری مورفولوژیکی و تغییرات فیزیولوژیکی است.
درختان زیتون قابلیت رشد در خاکهای فقیر از مواد غذایی اما دارای زهکشی خوب را نیز دارند، همچنین به آفتاب کامل در طول تابستان و مقدار جزئی سرما در طول زمستان برای تمایزیابی جوانه گل و تشکیل میوه دارند.
زیتون نباید در مناطقی که دما در زمستان به کمتر از ۵- درجه می رسد کشت شود. به دلیل اینکه دماهای خیلی پایین را تحمل نمیکند و در اثر یخبندانهای زمستان یا اوایل بهار آسیب شدیدی میبیند.
بادهای گرم و خشک بویژه در طول دورههای گلدهی و تشکیل میوه میتواند به زیتون آسیب برساند، بارانهای سنگین در طول این دورهها موجب شسته شدن دانههای گرده از گلها شده و کاهش تشکیل میوه را به دنبال دارد.